Michael A. Aiello

Een onontgonnen canvas. Een potentieel voor expressie dat moet worden vervuld. Elke draad van stof, iets om te vormen. Vormloos tot een handeling wordt ondernomen om het vorm te geven. Gedachten zweven in mijn hoofd als reacties op mijn realiteit die ik soms maar nauwelijks begrijp.

Het leven is lijden en ik kan het niet uitdrukken. Ik moet deze zaken bloot leggen of ik voel me geblokkeerd. Niet in staat om te handelen, niet in staat om te bewegen. Ik moet betekenis vinden in de dingen die ik ervaar. Deze vage gedachten die pas echt vorm krijgen als ik ze daar voor iedereen laat zien. Om samenhang te vinden, om een doel te vinden. Om dit lijden van het leven te begrijpen. Zonder dit is er geen andere manier om te bestaan dan als een leeg canvas. Een object zonder enig duidelijk doel. Een ongerealiseerd potentieel. Een man die op gespannen voet staat met de waarheid van zijn realiteit. Mijn werken zijn de enige manier om mij te definiëren.